Zelf ben ik een dyslecticus en na twee maanden vakantie is het voor mij even wennen om een tekst te schrijven. Mijn excuses voor spelfouten en grammaticale foute zinnen.
In het artikel “Het antwoord op oplopend lerarentekort? De educatieve master” van Ruben Vanderlinde wil ik even reageren. Ik ben eens wat er in het artikel weergegeven wordt en wil een aanvulling geven wat ik in nabije omgeving hoor en ervaar.
Voor alle duidelijkheid deze tekst is niet gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Ten tweede zal niet iedereen hetzelfde ervaren en horen wat ik hoor. Houdt met deze twee punten rekening bij het lezen van deze tekst.
Het eerste wat men in het artikel zegt is “Een deel van de oplossing zit in kwaliteitsvolle lerarenopleidingen, zoals de educatieve master van de UGent, die het diploma van leerkracht opwaardeert.”
Akkoord het opwaarderen van het diploma. Uit mijn omgeving hoorde ik vaak lukt het niet in de opleiding master…... ga dan voor leerkracht en volgt een lerarenopleiding. Met andere woorden indien je de andere opleidingen niet aankunt heb je een laatste keuze en dat is leerkracht worden. Terwijl deze personen niet echt voor leerkracht kiezen. Er wordt neergekeken naar deze opleiding.
Zowel het diploma opwaarderen en ook het opwaarderen van de job leerkracht is belangrijk. Als ik mijn ouders hoorde praten was de leerkracht vroeger alles. Men keek op naar een leerkracht. Dit is naar mijn gevoel nu anders. Toen ik vroeger, wel 25 jaar geleden, in het secundaire onderwijs stage, in een grafisch bedrijf en drukkerij, deed. De baas van het bedrijf gaf toen weer dat mensen die niet meekunnen in de privé leerkracht worden. Deze persoon had dit beeld van een leerkracht wat ik persoonlijk niet positief vindt.
In de praktijk hoor je vaak dat de lerarenopleiding ondermaats is. Van leerkrachten hoor ik dat stagairs niets meer leren in de lerarenopleiding. Ik denk dat de lerarenopleiding op inhoudelijk vlak al veel gegroeid is. Persoonlijk vind ik dat men het meest leer als men het diploma op zak heeft. Door elke dag in de praktijk te staan en leert men elke dag bij. Door reflectie en zelfstudie door boeken en literatuur te lezen over onderwijs groeit men het meest als leerkracht. Wat ik zeer belangrijk vind in de lerarenopleiding is kwaliteitsvolle docenten die met passie les geven en levenslang leren toepassen. Toekomstige leerkrachten aanzetten om aan reflectie en zelfstudie te doen. Het is menselijk dat men ook als docent fouten maakt. Het toegeven van je fouten en tracht zelf het goede voorbeeld te geven aan de studenten heb ik als student altijd belangrijk gevonden.
In de lerarenopleiding luidde het zo bij een docent “wat voor een zwakke groep zijn jullie?” en studenten vernederd. Dan geef je niet het goede voorbeeld aan toekomstige leerkrachten en krijgen studenten een hekel aan het onderwijs. Een docent die lesgeeft over constructief feedback geven. Die tracht dit zelf ook zo goed mogelijk in de praktijk te brengen. Ik denk dat dit vreemd is om als student te ervaren als men dat niet doet. Men komt niet geloofwaardig over. De toekomstige leerkrachten leren in de opleiding om met diversiteit om te gaan , leren goed te communiceren, leren constructief feedback te geven....het is belangrijk dat je als docent een rolmodel bent voor je studenten.
De redenen in het artikel waarom dat er een lerarentekort is volgens Ruben Vanderlinde “ Als eerste is er de vergrijzing van het lerarenkorps; verschillende leraren gaan binnenkort met pensioen.” Jonge mensen kiezen niet meer voor de job leerkracht en waarom kiezen ze er niet meer voor? Wat zou er moeten veranderen om te kiezen voor leerkracht? Werd dit al eens aan de jongeren gevraagd? Uit omgeving hoor ik van de jongeren “ik kies niet voor leerkracht want het is een klote job”…
De volgende reden volgens van Vanderlinde is:
“concurrentie tussen het onderwijs en andere sectoren. Dat betekent dat iemand die afstudeert als leraar niet per definitie in het onderwijs terechtkomt, omdat andere sectoren misschien interessanter zijn.”
Waarom verkiest men voor de privé…? In mijn omgeving gaf men aan dat er in de privé meer werkzekerheid is en doorgroeimogelijkheden. Dat er meer naar de competentie en waarde van de mensen gekeken wordt. Men gaf eveneens aan dat er in het onderwijs in het begin kleine interims zijn en je overal geplaatst wordt. De mentaliteit kwam ook ter sprake. Ook ik heb vaak problemen met de mentaliteit in het onderwijs. Vaak heb ik het gevoel dat men niet vooruit wil en dat er onvoldoende goed leiderschap is.
Waarom heb ik dit gevoel dat we achteruit gaan?
Na mijn opleiding, 12 jaar geleden, twijfelde ik ook om in het onderwijs te stappen. Door de juiste mensen ben ik er wel ingestapt omdat ik een innoverende project mocht lanceren. Genaamd talentenonline: digitaal portfolio voor kinderen in de basisschool om hun leerproces in kaart te brengen, optimaal te differentiëren in de klas, werken aan vaardigheden die minder goed beheerst zijn, ook de talenten van binnen en buiten de school in kaart te brengen… en om nadien de juiste studiemethode te kiezen. En om later het diploma te vervangen door een digitale portfolio waarbij men de mensen optimaal kunnen ingezet worden en de job kunnen uitoefenen die bij hen past.
Het differentiëren in de klas: Ik deed in 2011 het eerste leerjaar met een grote klasgroep. Ik werkte met groepjes een groepje bekeken samen een instructiefilmpje rond wiskunde en ging zelfstandig aan de slag, een groep met concreet materiaal en een groep begeleid. Tussen door ging ik bij al de groepjes langs. Door het lerarentekort zal het noodzakelijk zijn om het onderwijs anders te organiseren.
We zijn nu 2021 en ik heb het gevoel dat we achteruit gaan. Daarom twijfel ik ook om in het onderwijs te blijven en in de privé te gaan werken. Ik ben fanatiek geïnteresseerd in IT. Lost graag ICT problemen op…. Ik ben zoekende naar mijn droom job. (dromen is ook belangrijk).
Verder gaf men in het artikel weer dat er veel beginnende leerkrachten uit het onderwijs stappen. Er zijn leerkrachten in het schoolteam die zorg dragen voor een interimaris, heel vaak heb je collega’s en directies die de beginnende leerkrachten niet voldoende begeleiden. “Trek zelf je plan” Vaak horen toekomstige -en beginnende leerkrachten dat men niets meer leert in de lerarenopleiding. Dit werkt niet motiverend. Teveel weten en kunnen is ook niet goed want dan wordt je soms scheef bekeken.
Wat ook nog een probleem is in het onderwijs is dat de vacature directie niet ingevuld geraakt waardoor men minder bekwame leidinggevenden moet kiezen. En een school met een goede leidinggevende is ook zeer belangrijk voor beginnende leerkrachten en leerkrachten die in het onderwijs al jaren staan.
“De liefde voor je vakgebied delen met jonge mensen, dat is toch het mooiste dat er is?” Dat is zeer mooi verwoord Ja, indien je het juiste vak mag geven.
@ alle leerkrachten veel succes het komend schooljaar.
Met vriendelijke groeten
Leerkracht met een masterdiploma.
Mijn job was: de zaken dat men niet wilde doen (Ik deed zelf de voorbije jaren de instapklas (peuters) en de pampers.... eerlijk gezegd deed ik dit minder graag) en de zaken dat men niet kon (verschillende klassen vervangen in kleuter en lager. Ik vond het ook wel fijn om ook eens in het lager les te geven) ICT problemen oplossen is mijn talent en doe ik zeer graag (dit valt dit jaar bijna volledig weg omdat men iemand anders in dienst heeft...) dus ik was manusje van alles en overal inzetbaar.
Ik kreeg veel respect van mijn collega's, dat vond ik wel fijn. Op die manier hield ik het zo lang vol.
Zelf ben ik een vastbenoemde leerkracht. Ik heb altijd een hekel gehad aan die vaste benoemingen. Men heeft me jaren geleden overhaald.
Vanessa
