Ongeveer een jaar geleden verkoos ik om
in een bedrijf te werken en stapte ik na 12 jaar uit het onderwijs. Tot op
heden heb ik er geen spijt van. Want als ik mijn droom wil waarmaken moet
ik uit het onderwijs.
Het artikel begint met de verschillende
redenen waarom ik uit het onderwijs stapte en klinkt negatief. Het laatste stuk
eindigt positief. Daarnaast wil ik ook meegeven dat ik een dyslecticus ben.
Mocht je tips hebben, stuur me een berichtje.
Pas op: ik beschrijf hier mijn eigen
ervaring. Je mag en kan dit niet veralgemenen.
Ik kon het niet meer aanzien binnen het
onderwijs dat er van hogerhand dezelfde fouten gemaakt werden. Ik kon het niet
meer aanzien dat er aan vriendjespolitiek gedaan werd en niet gekeken werd naar
bekwaamheid van mensen. Als men iemand onbekwaam de job geeft dan vind ik dat
het hun PLICHT is om die persoon optimaal te begeleiden en te ondersteunen.
Zodat de persoon evolueert naar bekwaamheid. Helaas was dit niet zo. Terwijl er
zoveel andere bekwame mensen rondliepen die deze kans niet kregen. Ik had geen
zin om machteloos toe te kijken.
Binnen het onderwijs solliciteerde ik
een aantal maal voor ICT coördinator (onderwijs Gent) omdat ik dacht dat ik het
verschil kon maken. Helaas werd al vooraf beslist wie het was en werd ik nooit
gekozen. De nodige feedback heb ik ook nooit gekregen terwijl ik er continu
naar vroeg. Feedback geven is iets dat verplicht zou moeten. Op die manier leer
je nog iets uit sollicitatie gesprekken. Wat was goed? Wat kon nog beter?….Ik
heb ook gesolliciteerd in Brussel (voor digisprong) en daar kreeg ik wel
feedback en waren ze zelf eerlijk… daar heb ik respect voor. Geen
feedback geven gebeurt te veel binnen het onderwijs.
In mijn job binnen het onderwijs werd
de laatste jaren alles geschrapt wat ik goed kon. Met een masterdiploma
pedagogiek/onderwijskunde moest ik verzorgende taken uitoefenen van peuters
omdat men niemand vond die dit wilde doen. Dit hield ik enkele jaren vol.
Gelukkig deed ik thuis aan zelfstudie om bij te blijven op gebied van ICT,
pedagogiek en onderwijskunde en kon ik deze kennis doorgeven aan mijn collega’s
op die manier heb ik het enkele jaren volgehouden.
Directie die elk jaar dezelfde fouten
maakte. ICT coördinator die stond te prutsen….terwijl ik de oplossing zag, werd
mij het zwijgen opgelegd. Terwijl ik zoveel wist over ICT en altijd samenwerkte
met de vorige ICT coördinatoren moest ik nu zwijgen. Moet het onderwijs
het met dit doen?
Op mijn werk en in mijn omgeving zie ik
ook dat een goede attitude zeer belangrijk is.
Een goede attitude is het begin van
alles om het op je werk goed te doen. En in het belang van het werk dat je
doet, te denken. We horen veel te vaak “ dit wil ik niet “ zowel bij leerlingen
als bij volwassenen”. Een goede werknemer denkt eerder aan het belang van het
bedrijf en doet wat hij moet doen. Men had ook geen zin om mij feedback te
geven na mijn sollicitatie…. Dat zijn dan de rolmodellen voor de jeugd. Hoe zit
het met de volgende generatie die we afleveren aan bedrijven?
Tips voor het onderwijs:
Zet de juiste mensen op de juiste
plaats in plaats van aan vriendjespolitiek te doen. Indien je toch zo iemand
kiest geeft ze de nodige ondersteuning, begeleiding en school ze voldoende bij.
Wil die persoon de job (met een lange arm) dan is het zijn/haar plicht om zich
voldoende bij te scholen en te evolueren naar iemand die bekwaam is. Werk aan
attitude. Een goede attitude is het begin van alles. zowel bij volwassenen als
leerlingen. Nieuwsgierigheid, doorzettingsvermogen, discipline, normen en
waarden hanteren, veel oefenen, veel herhalen en leren… het zijn allemaal zaken
die heel belangrijk zijn willen we het niveau omhoog. Bijvoorbeeld: je kan de
juiste instructie en nog zoveel boeken geven aan leerlingen. Daarvoor is
de wil en de nodige doorzettingsvermogen voor nodig. Als er geen wil en
doorzettingsvermogen is om ze uit te lezen… dan zal het ook niet lukken. Ik heb
heel veel geleerd van moeilijke mensen. Maakt het hen niet te gemakkelijk. Daag
hen uit en maakt het hen moeilijk.
“Echt kunnen afzien zit deels in je
karakter en leer je door verschillende ervaringen in het leven. Door het
moeilijkste en zwaarste te kiezen. Door de nodige lastige mensen te ontmoeten.
Door vallen en telkens opnieuw op te staan naar het onmenselijke toe.” Vanessa
Janssens 2023
Indien je dit kunt, kan je (bijna)
alles bereiken.
Ik dank iedereen die in mij geloofde en
iedereen die mij het bijzonder lastig heeft gemaakt. Door die lastige mensen
heb ik een onmenselijk doorzettingsvermogen, wilskracht en uithouding. Waardoor
ik het verschil maak met de rest. En dit ook in het bedrijfsleven. Ik ga een
mooie toekomst tegemoet, wetend dat ik bij de één procent van de mensen behoor.
Dit weet ik door de nodige testen en wat ik vandaag realiseer. Dankjewel!
Mijn droom en ideeën (en mogelijke
oplossing voor het onderwijs) worden beschreven in een volgend artikel.
Vanessa Janssens
